زنده یادِش علی رحم الله باید گفت که این شعر مثل یه برق توی تاریکی بود. دلم تنگ واسه او. دلم/می خواد/آرزو دارم یه بار دیگه اون لحن رو بشنوم. یادِ حسین عامری، یادِ وفا باید زنده نگه داشت.

آهنگِ درد، هوای گریه

هر نفس که می گذرد , دل مورد آشوب و درد می افتاد. مرغ اشک و نفس گریه زیر هم گرفتار . چنانچه که مهر به آرام انسان فرو.

صداي جان، حسرت ديدار

دل هر عاشق ، غمگین به یاد اوست و آه} صدای جان را. حسرت دیدار ، جان را مى‌گسلد. شب ها، که آسمان با نور روشن می‌شود, صدای جان او را در خواب می‌شنود.

حسین عامری؛ زخم دلتنگی

یادم می‌آید وقتی/ آن زمان /هنگامی که اولین بار شنیدم/ خواندم/ دیدم نامش ، یک احساس/ حس/ Vibe عجیب و غریب در دلم بوجود امد . آسمین عامری شاعر دلتنگی او/ او را / آن است. شعرهایش پر از غم/ اندوه/ درد و دلشوره/ اضطراب/ افسردگی

است . هر بیتش یک نوحه/ ترانه/ قطعه از دوری و رنج.

دل در آغوشِ غم، حسین عامری

در عالم شعر دل پر از غم ، حسین عامری سرازیر غم می کند . عبارات او، here رخصت غم است. در نوشته های او ، زندگی به داستان می رسد .

وی گریه ها را با احساسات به کلمات می آورد.

ترانه‌ی گریه ، یادگاری گریه ماتم

این اهنگِ اشک می‌شنویم یادگاری از لحظات غمگین. از آن خواننده |موسیقی| شعر داستان ماهر دل را می خواند و گسترش می‌دهد شکل مرکب از عزت. هر

به گوشِ من, این اهنگِ اشک پنهان کننده از زمان حال.